Een dag in Nara en en dag in Osaka
Donderdag 30 mei
Vandaag zijn Leo en ik met de trein naar Nara geweest alwaar we het Kohfukuji tempel complex hebben bekeken. We hadden van tevoren een lunchbox gekocht met van alles en nog wat erin en hebben dat in de trein opgegeten. Het is weer eens wat anders om in de trein met stokjes te eten i.p.v. een broodje uit een zakje of broodtrommeltje.
Afgezien van de tempels op het complex staat Nara er ook om bekent dat ze er min of meer vrij damherten rond hebben lopen. Zodra je met de trein aankomt zie je overal tekenen van herten. Als welkom aan alle bezoekers van Nara staat er een beeld van een mannetje met een hertengewei op zijn hoofd die je een hand kan geven want dat brengt dan geluk. Tja dat hebben we dus dan ook gedaan J. Bij de toeristoffice even een plattegrond gehaald en vervolgens op ons gemak naar het complex gewandeld want voel mijn kuiten nog steeds J.
De eerste tempel van het complex die we bezochten is maar een aantal weken per jaar open vanwege de kwetsbaarheid en daarvoor moest je dan ook apart betalen. Hier kregen we een tasje om onze schoenen in te doen en wat je naderhand mee mocht nemen. Soort collectors item omdat er het jaartal 2013 opstaat. In de 3 delige pagode die erbij stond mocht je niet in. In de tempel zelf mocht je geen foto’s nemen dus doen we het met het plaatje op onze folder. De South Octagonal Hall de Nan’ en-do tempel is uit de Edo periode en is voor het eerst gebouwd in 813. Maar zoals wel vaker gebeurd met houten gebouwen is deze ook vele malen afgebrand en ook weer heropgebouwd. De tempel zoals die er nu staat is 1741 heropgebouwd. Volgens de ene bron in dezelfde de originele structuur stijl en vorm gebouwd volgens anderen is dat discutabel. Wat mij betreft maakt me dat niet zoveel uit want hij is gewoon mooi en toch ook al erg oud. Het blijft knap om te zien hoe ze in die tijd met de middelen die ze toen hadden zo verfijnd houtsnijwerk kunnen maken. De ronde bogen van hout en alles tot in de fijnste details uitgewerkt. De zittende Boeddha van 336.0 cm hoog is volledig van hout met bladgoud versierd. Volgens de beschrijving uit de vroege Kamakura periode uit 1189. Hoe dat beeld het heeft overleefd of dat het in 1741 ook is nagemaakt volgens die stijl, dat staat er dan weer niet bij. Het kleed wat hij aan had was zo natuurlijk geplooid waardoor het leek alsof het van stof was i.p.v. hout. De krans die achter hem staat lijkt net van echt goud evenals de kroon die hij op heeft zo verfijnd.
Iets voorbij de tempel buiten was een aparte tent neergezet waar een paar monniken een drietal gezegdes op papier aan het schrijven waren in kalligrafie die over de stempels die bij die tempel behoorde. Je kon daar dus de kaarten van kopen maar wat je ook zag waren mensen met een boekje waar ze dan die 3 gezegdes in opschreven met de datum erbij en welke tempel. Leo en ik vroegen ons al af wat dat betekende maar later zagen we bij de hoofdtempel in het bijbehorende winkeltje verschillende soorten boekjes liggen die je vol kon laten schrijven. Leo heeft er dus ook maar een gekocht en haar eerste stempels gekregen met bijbehorende tekst.
Na ons eerste tempelbezoek liepen we verder het park in en algauw kwamen we de eerste herten tegen. Uiteraard kon je ook voer kopen, soort platte koekjes, om ze wat te eten te geven in dit geval een soort koekjes. Ondertussen zijn ze dus zo tam geworden dat ze direct door hebben dat er weer zo’n toerist loopt met koek voor hun. Leo had ook wat gekocht en direct stond ze ingesloten door de herten. Ze gaf mij er ook een pakje en vervolgens was ik ook het slachtoffer van opdringerige herten. Er was er zelfs een zo fanatiek dat die een hap in mijn rug gaf. Gelukkig ben ik geen jong blaadje meer dus liet hij al snel los. Om verdere problemen te vermijden heb ik de koekjes dus maar gauw op de grond laten vallen. Een van de herten had bij Leo hetzelfde gedaan. Hierna zijn we snel doorgelopen naar de hoofdtempel. Nou ja snel, waarschijnlijk hadden de scholen uit de regio besloten om vandaag op schoolreisje te gaan. Overal zag je grote groepen met kinderen, voornamelijk te herkennen aan hun schooluniformen al dan niet met petjes. Leerkrachten met een megafoon zodat ze niet hoefden te roepen terwijl ze iets aan het uitleggen waren. De kinderen hadden nog duidelijk ontzag voor hen en luisterden redelijk braaf al er stond er weleens een achteraan stiekem op zijn/haar telefoon te kijken. Alleen lastig als onder een poort er drie mensen met een megafoon iets willen uitleggen aan hun groep. J
Grappig was wel dat toen we net onder de grote poort vandaan kwamen ik door twee studenten werd staande gehouden die vroegen of ze mij wat mochten vragen voor hun Engelse les op school. Wel grappig de een vroeg de andere schreef. De vragen waren ongeveer, hoelang ik hier al was en hoelang ik bleef, waar ik vandaan kwam, wat ik mooi vond en wat niet, de mensen, de cultuur, het eten en de verschillen tussen hun land en het mijne, welke bijzondere dingen wij allemaal hebben.
De hoofdtempel is een van de oudste tempels in Japan en heeft een mooie uit 5 lagen bestaande Pagode die je in de vijver mooi weerspiegeld ziet. De tempel is voor het eerst gevonden in 669 door de vrouw van Fujiwara-no-Kamatari wat later een grote familie werd en die een belangrijke rol hebben gespeeld van de 8ste tot in de 12de eeuw (oude familie dus). De tempel heeft het eerst gestaan in Yamashina Suehara wat nu Kyoto is, als de werkplek van de familie, vervolgens is een paar jaar later het geheel verplaats naar een plaats Umayasaka vlakbij Nara en had toen de gelijknamige naam. In 710 is de tempel tenslotte naar de plek verhuisd waar die nu staat en heet hij Kofuku-ji tempel. Dat zal dus telkens een mega klus zijn geweest. In de bloeitijd van deze tempel 8ste en 12de eeuw besloeg het hele oppervlak ongeveer 4 hectare. Uiteraard met meerdere kapellen, pagodes, hallen. Er waren toen erg veel studerende monniken. Hierna nam de politieke macht van de familie af en door de oorlog van 1180 werden een groot aantal van de gebouwen in de as gelegd. Na de oorlog werd er door de toen geldende macht begonnen met de wederopbouw van een aantal gebouwen. De beste architecten en kunstenaars van die tijd namen de tempel onder handen en met verfijnd houtsnijwerk bewerkt. Tevens de houten Boeddha en grote figuren (soort goden) Kokei en Unkei en hun pupillen. Helaas zoals dat wel vaker gaat hadden ze ook toen al last van aardbevingen waardoor er al het een en ander verwoest werd en later ging er ook veel in vlammen op in 1717. De tempel met alles erop en eraan die er nu staat de 3 en 5 lagen pagodes en de Nan’ en-do tempel zijn allemaal herbouwd in een volgende periode. Inmiddels zijn ze allemaal aardbeving proef gemaakt hoe dat is dan helaas weer niet beschreven. Op het park waren ze wel bezig om een van de andere grote tempels te restaureren en aardbeving proef te maken alleen zag je daar niets van omdat het geheel in de stijgers staat met doek eromheen.
Om 10 over 5 liepen we naar buiten en er was ineens iets veranderd, niet het weer maar schijnbaar moesten alle kinderen om 5 uur bij de bus zijn want het was ineens erg stil en leeg. We hebben heel even genoten van de rust maar moe en onder de indruk van alles wat we gezien hadden gingen we toch maar richting uitgang om naar huis te gaan.
Na het eten in Kyoto met de bus weer naar Leo’s kamer gegaan al kostte dat laatste stukje lopen naar haar kamer wel wat moeite.
Vrijdag 31 mei
Vanmorgen lekker uitgeslapen want Leo hoefde pas om 10 uur op de uni te zijn. Ik ben daarna op mijn gemak mijn bed maar uitgegaan. Lekkere gedouchte en daarna weer wat foto’s uitgezocht onder het genot van beker thee en iets simpels te eten.
Om 13 uur had ik met Leo afgesproken bij het treinstation vlakbij haar universiteit om naar het grote zee aquarium in Osaka te gaan. Een fleurig en kleurig gebouw met vissen aan de buitenkant (nep natuurlijk) en binnenin (echte). Het geheel was erg interessant opgezet. Je gaat eerst met de roltrap naar boven en de route die langzaam naar beneden gaat voert je langs allerlei aquaria. In de allereerste zaten wel wat vissen maar die waren denk ik eerder voor de otters bedoeld die daar rond spartelden. Naast een aantal bekende vissen hebben we ook zeer vreemde vissen gezien qua vorm kleur en grootte. Schildpadden waarvan er eentje op een gegeven moment zo letterlijk op zijn kop stond tussen een aantal rotsblokken dat iedereen dacht, wij ook, dat hij dood was, gelukkig was dat niet zo en zwom hij even later weer vrolijk rond samen met zijn vriendje. Een aantal vissen hadden een dusdanig grote en brede bek dat je eigen hoofd daar volgens ons wel in zou passen en nee het waren geen haaien of walvissen. J Krabben met ontzettende dikke grote poten die over elkaar heen liepen alsof het de normaalste zaak was.
Verschillende soorten haaien, roggen in soorten maten en kleuren, octopussen die je liever alleen maar in stukjes op je bord tegen komt; J kortom teveel om op te noemen. Wij hadden het geluk dat we er net op een tijdstip waren dat sommige vissen gevoerd werden. Je had een echt mega grote bak, die van de bovenverdieping tot onderste verdieping liep, waarin zeehonden in allerlei soorten zwommen, en die dus door verschillende oppassers gevoederd werden tevens waren er natuurlijk ook een paar die hun kunstje moesten laten zien. Datzelfde gold uiteraard voor de dolfijnen ook zij lieten een aantal kunstjes laten zien.
Na dit alles gezien te hebben zijn we gaan kijken bij een soort Londen Eye (ronddraaiend wiel met gondels eraan) alleen deze was 2 x zo groot. Daar ik wat dat betreft niet zo’n grote held ben en deze cabines 2 x zo klein waren dan in Londen besloot ik om er toch maar niet in te gaan, wel jammer voor Leo maar die gaat dan maar een andere keer als ik weer weg ben. Bovendien was het ook nogal heiig dus dan zie je niet zoveel.
